Zoals elk kind was ik vroeger ook helemaal verzot op Sinterklaas en dan natuurlijk vooral de cadeautjes. 's Morgens vroeg
je schoen bij de verwarming vinden, gevuld met allerlei lekkers en cadeaus. Helemaal geweldig! Nog in je pyama peuzel
je alvast de pepernoten en mierzoete kikkers op terwijl je het papier van het eerste pakje losrukt.
Eigenlijk kan je aan de vorm van het pakje al zien dat er een chocoladeletter inzit, even schudden voor de zekerheid en
ja hoor. de eerste letter is binnen! Weet je, eigenlijk maakt het niet uit wat er in de pakjes zit... Sinterklaas is langs geweest!
Vannacht is er iets mysterieus gebeurd en dat idee vond ik zo fascinerend! Waarschijnlijk heeft Zwarte Piet de pakjes in onze
schoenen gedaan want Sinterklaas is al heel oud en heeft vast met zijn paard op het dak gewacht.
De winterpeen en tekening die ik in mijn schoen had achtergelaten zijn weg! Het paard heeft mijn winterpeen zeker meteen
opgegeten en mijn tekening hangt vast boven het bed van Sinterklaas!

Het moment dat ik erachter kwam dat Sinterklaas helemaal niet bestaat kan ik me niet herinneren. Misschien werd het steeds
duidelijker dat er iets niet klopte... Hoe kan Sinterklaas nou met zijn paard over de daken lopen? We hebben helemaal geen
schoorsteen! Misschien dat toen ik de winterpeen uit mijn schoen de volgende dag gewoon in de koelkast vond, er een belletje is
gaan rinkelen? Hoe dan ook; Sinterklaas bestaat niet!

Het mag de pret niet drukken want ook al ben ik nu 'volwassen', dat gevoel van Sinterklaas blijft bijzonder. Mijn schoen hoef ik
niet meer te zetten want mijn nuchtere vent thuis doet er toch niets in :-) Maar aan de andere kant staan van het hele verhaal is
ook erg leuk. Dit jaar gaan Jan Willem, Bastiaan en ik weer als Zwarte Piet naar de Chantarelschool. Ik verheug me nu al op
al die kinderkoppies, vol bewondering, blijdschap en angst. Ik weet precies hoe ze zich voelen. Opgewonden maar toch een
beetje bang. Ik hoef toch niet bij Sint op schoot? Zijn de Pieten de pepernoten niet vergeten? Heeft Sint mijn verlanglijst wel
gekregen? Weet hij wel dat ik dat My Little Pony huis wil hebben! Sinterklaas; het blijft gewoon leuk!

Al een poosje zat ik erover te denken om twee vriendinnen uit te nodigen voor een etentje. Twee vriendinnen die best speciaal
voor mij zijn. Ik ken ze eigenlijk al mijn hele leven. Vroeger woonde we alle drie op de Kamperfoeliehof. Nicolien woont nu in
Leiden maar haar ouders wonen (net zoals de mijne) nog steeds op de Kamperfoeliehof. Daardoor zien we elkaar nog regel-
matig. Op verjaardagen komen we altijd naar elkaar toe en zo af en toe spreken we af om wat te drinken of te eten.
Miriam zie ik iets minder vaak. Zij is ongeveer op haar 9e verhuisd naar Zeewolde. Ik vond het vreselijk dat mijn vriendinnetje
weg ging. Gelukkig mocht ik vaak bij haar logeren en schreven we heel veel brieven (ik heb ze allemaal nog!) zo bleef het
contact goed. We werden ouder en we zagen elkaar steeds minder. Gelukkig bleven we elkaar door de jaren wel opzoeken
en email is wat ons betreft een geweldige uitvinding!
Nicolien en Miriam hadden elkaar daarintegen al 16 jaar niet gezien. Hoog tijd dus - vond ik - om elkaar weer eens te zien!
En vandaag was het zover. Ik had ze allebei uitgenodigd om gezellig te komen gourmetten. Nicolien belde als eerste aan en
vijf minuutjes later was Miriam er ook. Een beetje onwennig de eerste minuten maar al snel barsten de vragen en verhalen los.
Goh, die 16 jaar.. waar is die gebleven? Hebben we elkaar vorige week niet toevallig nog gezien? Het voelt vertrouwd en als
vanouds. De herinneringen aan vroeger geven me een warm gevoel en zoals we nu bij elkaar zitten en praten valt alles op zijn
plaats. Miriam vertelt over haar theateropleiding en ik besef me dat ze vroeger al bezig was met toneelstukjes en voorstellingen.
Vroeger was ik ook altijd al aan het knutselen en tekenen. Je bent wie je bent en je interesses versterken blijkbaar met de jaren.
Het zat erin, nu komt het eruit. Hoewel we ons trouwens niet kunnen herinneren dat Nicolien graag 'labje' speelde. :-)
Het was een hele gezellige avond en heerlijk om weer eens terug te denken aan vroeger. Alle herinneringen komen weer naar
boven en we genieten alle drie van elkaars verhalen. 'Oja! Dat was ik helemaal vergeten!'' klinkt meerdere malen door de kamer.
Het was echt een leuke avond met goede vriendinnen.

De Sint is nog maar net vertrokken naar Spanje en de Kerst lijkt ineens heel dichtbij. De chocoladeletters zijn in de uitverkoop
en de winkels krijgen groen licht om hun kerstspullen te etaleren. Langzaam aan worden hier en daar bomen met lichtjes
versierd. Gister hoorde ik weer het eerste kerstnummer op de radio. Ik kreeg meteen dat 'gezellige' gevoel; spelletjes spelen,
gourmetten, hapjes, kerstboom... Over twee weken kan je 'Driving home for Christmas' en 'Wonderful Christmastime' wel
uitkotsen maar voor nu is het weer even leuk. Hoewel ik gek ben op Sinterklaas; het is bijna Kerst! Jippie! Ik mag alle glimmende
en glinsterde dingen weer uit de kast rukken. De kaarsen, kerstballen, dennentakken en alles wat kitsch is MAG! Geweldig.
Ik kan niet wachten tot ik volgende week een kerstboom uit ga zoeken en die ga versieren. Rene en ik doen dit jaar cadeautjes
voor elkaar onder de boom. Ik heb er helemaal zin in! Ja, nu weet ik het zeker... ik ben een rasechte burgertrut!

Oja, nog even over burgertrut gesproken... vorige week heb ik ook nog een appeltaart gebakken! hahaha.

Nog maar twee weken en het nieuwe jaar begint al! De tijd vliegt. Tijdschriften staan weer bomvol met goede voornemens voor
2005; andere baan zoeken, stoppen met roken, meer genieten, minder geld uitgeven, sporten... Massaal willen we weer gezond
en gelukkig door het leven. Waarom mensen zich dat bij een nieuwe jaar ineens bedenken dat ze niet tevreden zijn met hun huidige bestaan begrijp ik nog steeds niet. Elke dag naar een rotbaan lijkt me iets wat je elke dag van het jaar ervaart.
Maar goed, ik zat dus even de Viva te lezen en daar stond die special over goede voornemens in. Wat zijn mijn goede voornemens
eigenlijk? Eens even denken. Een nieuwe baan? Nee, lijkt me niet. Veel te veel naar mijn zin bij Scholten & Pen. Bij welke werkgever krijg ik zoveel verantwoordelijkheid, waardering en vooral vrijheid? Nee, een nieuwe baan is in mijn geval een slecht voornemen. Sporten dan? Conditie opbouwen, spieren aansterken, strakke huid, niet meer bekaf zijn bovenaan de trap... mmm als ik het zo zit te lezen klinkt het allemaal best goed. Ik waan mezelf even in de sportschool en overdenk de realiteit; zweten, spierpijn, rood hoofd, buiten adem, peperduur lidmaatschap. Nee, niets voor mij! Laat ik maar eerlijk zijn: al die nadelen kan ik wel hebben hoor maar ik ben gewoon veel te lui. Ik word al moe van het idee dat ik naar de sportschool moet fietsen!
En dan lees ik: stoppen met roken. Tja, vaker flitst het door mijn hoofd. Stoppen met roken. Ik stop met roken wanneer ik er klaar voor ben. Waarom moet dat op 1 januari? Januari is toch al zo'n rotmaand. Feestdagen zijn geweest, het is koud. Nee, ik houd het maar bij 'genieten', dat lijkt mij een goed voornemen! Oja... en mijn website wat vaker bijwerken..!